من به اندازه ی چشمان تو غمگین ماندم و به اندازه ی هر برق نگاهت نگران،ولی تو به اندازه ی تنهایی من شاد بمان...

من نه عاشق بودم نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من،من خودم بودم و یک حس غریب که بر صد عشق و هوس می ارزید،من خودم بودم و دستی که صداقت می کاشت،گرچه در حسرت دستی پوسید و خدا می داند....سادگی از ته دلبستگی ام پیدا بود،من نه عاشق بودم نه دلداده به گیسوی بلند نه آلوده به افکار پلید،من به دنبال نگاهی بودم که مرا از پس دلبستگی ام می فهمید.....!

عاشق اون دیالوگ فیلم پینوکیوام که پدر ژپتو:پینوکیو چوبی بمون،آدما از سنگن....

در گوشه و تک گوشه ی صحرا تو آسوده بخواب شیران خاطر شان هست که تو آهوی منی...

دلم هوای دیروز را کرده ،
هوای روزهای کودکی را ..
دلم میخواهد مثل دیروز قاصدکی بردارم
آرزوهایم را به دستش بسپارم تا برای تو بیاورد ..

آرام آرام گریستن چه لذتی دارد!وقتی میدانی دستانی برای نوازش صورتت مشتاقند،صورتم را نوازش کن که دل بستم به گریه ها تا تو کنارم باشی...

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است

ساحل بهانه ای است ، رفتن رسیدن است

تا شعله در سریم ، پروانه اخگریم

شمعیم و اشک ما ،در خود چکیدن است

ما مرغ بی پریم ، از فوج دیگریم

پرواز بال ما ، در خون تپیدن است

پر می کشیم و بال ، بر پرده ی خیال

اعجاز ذوق ما ، در پر کشیدن است

ما هیچ نیستیم ، جز سایه ای ز خویش

آیین آینه ، خود را ندیدن است

گفتی مرا بخوان ، خواندیم و خامشی

پاسخ همین تو را ، تنها شنیدن است

بی درد و بی غم است ، چیدن رسیده را

خامیم و درد ما ، از کال چیدن است

دیوانه ای را گفتند: چه خواهی از خدای خویش؟؟ گفت: عقل سالم که برای عشقم دوباره دیوانه شوم!!

دقیـقا زمانی کــه داری تویـــ بی‌خیــــالـــی همــه چیــو فراموشــــ میکنی

یهو یه آهنــگی،

یه نوشتــــه‌ای،

یه اسمـــی،

یا حتی یه حرفـــی ...‌

همه خاطراتــو میـــاره جلــــــو چشمــتــــــ ...

آمده ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوييم که ني ني شکنم شکر برم


آمده ام چو عقل و جان از همه ديده ها نهان
تا سوي جان و ديدگان مشعله نظر برم

گرچه عمری است غریبانه فراموش توام
باز مشتاق تو و گرمی آغوش توام
باورم نیست که بیگانه شدی با من و من.... همچو یک خاطره ی کهنه فراموش توام
شانه بر زلف سیاهت چو زنی یاد من آر ......که چنان زلف تو آویخته بر دوش توام
نیستی تا که بگویم بتو ای مایه ی ناز تشنه ی بوسه ای از آن دو لب نوش توام
حسرتی گر به دلم هست همان دیدن توست ....من پرستوی خزان دیده و خاموش توام